چی بَگوم اِی جاغَلان می تَسکِ دیل نا نَدَنِه

گیر بَگودِه، کوچه بُن بَستِ می یِن، راه نَدَنِه

مو گونَم رَها بَکون او کوچِه تاریکِ گونِه

پیلِه کوت نَبو، دونی او تاریکی تا نَدَنِه

تا بیدِه مو گَردَنَم کوه و کَلاتونِ می یِن

ریسکِ هانِه و گونِه لیلی کوه هَمتا نَدَنِه

مو گونَم چومِ واکون، واشون و دارونِ نیگا

ما گونِه نیگا کُنَم خودِت دونی می تُرشِ واشا نَدَنِه

مو گونَم چارِه نِیِه راه دِرازِ،نودونی؟

میلومِ نوشون دِنِه، یعنی نیگا، پا نَدَنِه

یه روزی نوشون بَدام روخونه موجونِ اینه

ما گونه موج دَنِه، اما او ته، چمخاله دریا نَدَنِه

جاغَلان راستِ بِخاین بایَد بَگوم حق با دیل

مو خودَم دونَم هَمَه، اما نیگَا، وارشِ تن نا نَدَنِه

نوشته : وارش 01:29 1391/06/13